Pewnego razu chłopiec wbiegł do domu z listem w ręku.

— Nauczyciel prosił, żebym przekazał go tylko tobie — powiedział do mamy.

Ona przeczytała list w milczeniu. Oczy miała pełne łez, ale uśmiechnęła się i odpowiedziała:

— Nauczyciel napisał, że jesteś geniuszem. W tej szkole nie ma ani warunków, ani odpowiednich nauczycieli, by cię dalej uczyć. Dlatego radzi, żebym to ja nauczała cię w domu.

I tak zrobiła — z miłością, cierpliwością i wiarą w syna.

Mijały lata. Mama odeszła, a chłopiec, którego kiedyś nikt nie rozumiał, stał się jednym z największych wynalazców w historii: Thomasem Alvą Edisonem.

Pewnego dnia, już jako dorosły człowiek, natknął się przypadkiem na ten sam list. Otworzył go z ciekawością — i to, co przeczytał, powaliło go na kolana.

W rzeczywistości list brzmiał:

„Państwa syn ma poważne problemy ze zdrowiem psychicznym. Nie możemy go dłużej uczyć w naszej szkole.”

Edison płakał przez długie godziny, a potem zapisał w swoim dzienniku:

„Byłem dzieckiem z trudnościami. Ale miałem mamę tak odważną, że sprawiła, iż uwierzyłem, że jestem geniuszem. I nim zostałem.”

Niesamowite, prawda?

Mogła powiedzieć mu prawdę i go złamać. Ale wybrała coś innego — podarowała mu słowa, które stały się jego skrzydłami na całe życie.

Oto czym jest siła słów.

Oto co znaczy wierzyć w kogoś, gdy nikt inny w niego nie wierzy.

Pamiętaj:

to, co mówisz dziecku, zostaje w jego sercu na zawsze.

Dbaj więc o swoje słowa, bo mogą zniszczyć — albo uratować.

Złamać — albo unieść.

I jak ta mama — nie pozwól, by cudze słowa definiowały, kim jesteś.

Pisz własną historię.

I przede wszystkim… nigdy się nie poddawaj.